دستار را روی کله بی‌مویش جابه‌جا می‌کند. با خودش می‌گوید:«این وقت روز یعنی کیه؟!» به زحمت خودش را از روی نیمکت چوبی بلند می‌کند و دم در می‌رساند. در که روی پاشنه می‌چرخد؛ نگاهش روی بچه‌ها میخکوب می‌شود. یک گله بچه قدونیم قد. لباس‌های بلند بلوچی به تنشان… بیشتر »
کلید واژه: "آسمان"
هوالحبیب در منتها الیه شهر خشتی دست راست، رو به قبله خانه‌ای است و زنی که صبح به صبح پیش از خودنمایی خورشید کوچه را برایت آب‌وجارو می‌کند شاید برگردی اما خیره‌‌سری تو… ظهر به ظهر سفره دلتنگی می‌اندازد روی ایوان حیاط پیش چشم شب‌بوها همچنان خیره به… بیشتر »
هوالحبیب پاییز تازه به نیمه رسیده بود که در دل کویر چشم باز کردم. در روستایی بازمانده از عهد ساسانی. کودکی‌هایم توی باغ‌های انار سپری شد. زیر سایه درخت‌های زرد و سرخ و نارنجی‌پوش. کودکی‌هایم طعم انار داشت. ترش و شیرین و مَلَس. من با پاییز قد کشیدم. با… بیشتر »