هوالحبیب خسته‌ام، خیلی. پلک‌هایم سنگین شده. نه… نه… من نباشم کار و بار حاج‌شیخ می‌لنگد. من نباشم حساب و کتاب زمان از دستش می‌رود. منم که با چرخش عقربه‌هایم به زندگی‌اش نظم و نسق می‌دهم. اما انگار نه نمی‌شود. پلک‌هایم… . کاش پلک‌هایم… بیشتر »

هوالحی همه دور تخت را گرفته‌اند. باجی، مامان، زندایی. حتی دایی. نگاهم بین‌شان دور می‌زند. دایی زیر لب حمد می‌خواند. برای شفا شاید. جای بابا خالی است. باجی هق‌هق می‌کند. مامان هم شانه‌هایش را گرفته و دلداری‌اش می‌دهد. توی دلش خدا می‌داند چه خبر هست.… بیشتر »