هوالحبیب

هنوز نابلد بودم

ناشیانه چادر را روی سر انداخته بودم

گوشه‌اش را محکم با دندان گرفته بودم

تا مبادا بیافتد

نگاهم بین جمعیت پی تو بود

می‌خواستم پا به پایت بدوم

اما سوزش عجیبی راه نفسم را بند آورد

قدم‌هایم بی‌آنکه بخواهم سست شد

و پلک‌هایم روی هم افتاد

برای همیشه…

هوالحبیب

بچه بودم

ساده بودم

فکر می‌کردم مثل پدر و مادرم

وقتی ببینید

پا به زمین می‌زنم

وقتی ببینید

طوری اشک می‌ریزم

که چشم‌هایم کاسه خون شده است

دلتان به رحم می‌آید

اما…

هوالحبیب

“اینجا جاده‌ای دارد که می‌گویند به کربلا منتهی می‌شود. من نمی‌دانم اگر به کربلا برسم و از دور گلدسته‌های حرم مطهر حضرت امام حسین علیه‌السلام را ببینم چه حالتی به من دست خواهد داد. آیا پاهایم قدرت حرکت خواهند داشت یا نه؟ به خدا نمی‌دانم. الان احساس می‌کنم اگر کربلا را ببینم، شاید نفسم بند آید و جانم از کالبدم بیرون رود و مرغ روحم از قفس تنگش به پرواز درآید.”

منبع: کتاب یادداشت‌های یک غواص

هوالحق

با یک گلوله جان یک نفر را می‌گیرند

اما امان از واژه‌هایشان…

با هر کدام هزاران ذهن را ترور می‌کنند!

هوالحبیب

کاش باران ببارد امروز…