هوالحبیب کارها که گره می‌خورد، دست می‌برد سمت کشوی میز. تسبیحش را بیرون می‌کشید؛ یک تسبیح معمولی، با دانه‌های آبی فیروزه‌ای. صاف و صیقلی، آنقدر که حجم نوری که پاشیده می‌شد رویش را پس بزند. همه طول موج‌ها را. من زل می‌زدم به لب‌هایش و متعجب که چرا تکان… بیشتر »