هوالحبیب

نمی‌دانم

حق امیدوار کردن خودم را دارم یا نه!؟

زمان اما بی‌خیال از دودلی‌های من می‌گذرد

فردا، پس فردا و روزهای بعدش سر می‌رسد

و آنچه این میان اهمیت دارد

عملکرد من در مقابل حوادث است

اینکه یک راه را چطور شروع

و با چه هدفی بپیمایم

اینکه باور کنم قرار نیست همیشه

به صد درصد موفقیت رسید

اینکه شکست لازمه ادامه مسیر است

و برای آدمی چیزی نیست

جز سعی …

هوالحبیب

به خیالم

دیگر خبری از آن حرص زدن‌ها

آن بدو بدو کردن‌ها

آن استرس‌ و آشوب‌های گذشته نیست

و من این‌ها را مدیون شما هستم

هوالحبیب

هر کسی در حال خودش به سر می‌برد

من، دم ورودی می‌ایستم

سرم را خم می‌کنم

و لب‌هایم را می‌رسانم به پارچه ساتن سبز رنگی

که روی قبر را پوشانده

این اندازه قرب برای من بعید است

دلم سرشار آرامش است

کاش کمی عقلم برسد

به درک عنایت‌های این روزهایتان

 کاش کمی آدم بشوم…

هوالحق

پاره‌ی تن!

به جان زیتون

به سرخی خون‌های ریخته شده

به قطره قطره سرشک‌ مادران

ما را ببخش…

این روزها

آبروی اسلام را به باد داده‌ایم

ما دخترکت را 

در شلوغی‌های خیابان برجام گم کرده‌ایم

راستش مسئولانمان

از دل داغدار تو بی‌خبرند

و سرگرم چانه زنی با موبلُندها شده‌اند

ما را ببخش

اگر به روزنامه‌هایمان سر زدی

و تیتر یک هیچ کدامشان نبودی

حتی اگر در توئیت‌ها و پست‌های آب و تاب دارمان

هم جایی نداشتی

ما را ببخش

به خاطر این همه بی‌غیرتی‌مان

صبح قیامت که سر بزند

خدا یقه‌ی همه‌مان را می‌گیرد

و می‌پرسد: «بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَت؟»

…

هوالحق

حق دارد

فخر فروشی که فقط به مال و منال نیست

با علم هم می شود فخر فروخت

بی تعارف بگویم

حالم از امروزت به هم می خورد

از نگاه حسرت باری که نقش می زنی ...