هوالحق
لبخند بزن
حضرت خائن!
سفید کرده‌ای
روی همه قاجارها را
و شما احمق‌ها!
پرچم آتش بزنید
در صحن بهارستان
و شعار بدهید
علیه شیطان بزرگ
من اما دور بعد
به ترامپ رأی خواهم داد!
هوالحبیب
اصلاً بی‌خیال درس و امتحان
شما را عشق است
حضرت سلطان
خورشید طوس
امامِ رئوف و نازک دل
اجازه می‌دهید
دمی نفس کشیدن
لختی سوختن
نمی باریدن
اجازه می‌دهید این دل را…
هوالحبیب
قرارم با دلم این بود
فقط او باشد
نگاهش
درک حس بودنش
اما نمی‌دانم حالا چرا
صورتم را چسبانده‌ام به ضریح
و روضه می‌خوانم برایتان
دارد دلم کج می‌روم آقا
باز هم…
هوالحبیب
نفسم زیاد حرف می‌زند
تلاش می‌کنم صدایش را نشنوم
تقلا می‌کنم خیالم را دستش ندهم
این روزها به حضورت بیشتر نیاز دارم
و اسمع ندائی…
هوالحبیب
ترجیح می‌دهم نگاهم را به جای چشم‌های غضبناک خ، وقتی همه کلاس را با واژه‌هایش زیر رگبار گرفته است، بدوزم به گل‌های قالی که چندی پیش میزبان زائرهای شما بوده‌اند و حالا اسیر گام‌های خسته من شده‌اند. می‌خواهم با خیالم پر بزنم تا کویتان. می‌خواهم همه اکسیژن حرم را به ریه‌هایم فرو ببرم. می‌خواهم زل بزنم به ضریح و با همان بغض همیشگی بگویم: «می‌شود این سفر بی‌بازگشت باشد…»
ثانیه‌ها را می‌شمارم تا لحظه دیدار
اگر خدا بخواهد…