هوالحبیب
نسیمی دوید
بین شاخه‌‌های طوبی
و عطر سیب
تا زمین پَر کشید
موضوع: "حضرت عشق(ع)"
هوالحبیب
چشم زمین روشن شد
سینه آسمان شکافت
باران گرفت
و نخستین آیه‌ها بر
لبانت جوانه زد
هوالحبیب
زمان را پس می‌زنم.
فاصله‌ها را پرواز می‌کنم.
اما دم حجره که می‌رسم
زمین‌گیر می‌شوم.
انگار هزاران سال است که این درها را بسته‌اند
هزاران سال است که من منتظر ایستاده‌ام
نگاهم به لب‌های ترک خورده می‌افتد
و بعد به قدح آب توی دستم.
باز هم …
زخم کربلا سر باز می‌کند
قلبم تیر می‌کشد
بغض امانم نمی‌دهد
می‌نشینم پشت همان درهای بسته
زار می‌زنم
با واژه‌ها
برای غربتتان…
هوالحبیب
یقین دارم
به همان اندازه که هستم
در این مسیر من بی‌اراده‌ترینم
تنها تو بودی و بس
از آغاز تا انجام
من نیامدم
تو مرا بردی
یقین دارم…