هوالحق

فلسفه می‌بافد

با استدلال‌هایی که به قاعده سنش کم جان و بی رمق است

می‌گوید فقط باید دهه اول محرم را سیاه پوشید

سیاهی افسردگی می‌آورد

سیاهی…

من اما در ذهنم ضرب گرفته

” لأَندُبَنَّكَ صَباحا و مَساءً و لأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما “

هوالحبیب

چه بسا دردهایی که

با هیچ مسکن قوی تسکین نمی‌یابند

اما با یک دعای خیر پدر و مادر خيلي زود رفع می‌شوند!

“هَيْهاتَ ما يَسْتَوْفِيانِ مِنّى حَقَّهُما

وَلااُدْرِكُ ما يَجِبُ عَلَىَّ لَهُما”

هوالحبیب

بی‌پا

بی‌سر

بی‌دست

پاره پاره

انگار با تو قرار است

همه روضه‌ها را یکجا بخوانیم…

هوالحبيب

وقتی “سلام بر ابراهیم” را می‌خوانی حس می‌گنی واژه‌ها تو را در مواجهه با خودت قرار ‌می‌دهند. خودی که این روزها ترجیح می‌دادی پنهانش کنی. انگار از اینکه به دادگاه وجدانت پا بگذاری واهمه داشتی اما حالا گریزی نیست. او یک مقیاس است. یک شاخص بزرگ برای مقایسه آنچه هستی و آنچه باید باشی. آنقدر روشن و واضح است که نمی‌توانی انکارش کنی. نمی‌توانی بهانه بیاوری. بالاخره به خودت می‌آیی و می‌بینی چقدر از مسیر اصلی دور افتاده‌ بودی. هیچ حواست نبوده و در تاریکی فرو رفته بودی. کسی باید می‌آمد و چراغ راهت می‌شد. کسی باید از این همه جهالت نجاتت می‌داد.

هوالحبيب

“سعيده السادات” به “حسنا” و “پارسا” مي‌گويد: گنجشك‌هاي من!

دلخوش اين مالكيت‌ها اعتباري هستيم

در حالي كه هر كسي بيش از همه

به تو تعلق دارد

مگر نه؟!