هوالحبیب
«أَما حزنی فسرمد…»
هوالحق
فکر می‌کردم فقط در دانشگاه است که استادها بین دانشجوهایشان فرق می‌گذارند. فکر می‌کردم فقط در دانشگاه است که تبعیض بیداد می‌کند. مثلا فلان استاد چون از فلان دختر خوشش می‌آید نمره‌اش را بیشتر می‌دهد. بعد او معدل الف می‌شود. بعد بدون کنکور می‌رود سطح بالاتر. در مقابلش استاد دیگری فلان دانشجو را به خاطر موضع‌گیری علیه فلان جریان پاس نمی‌کند. بعد او معدلش پایین می‌آید و از بعضی سهمیه‌ها محروم می‌شود.
اما حالا دارم این تبعیض فاحش را در حوزه می‌بینم. آن هم از استادانی که ادعا دارند. انگار این فقط اسم‌ها است که تغییر می‌کند. انگار انتظار بیجایی از حوزه برای خودم ساخته‌ام. انگار بیخود تلاش می‌کنم…
زفاک
28/بهمن/96
هوالحبیب
«درخت سوخته‌ای در کنار رودم من
اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم»
فاضل نظری/مجموعه ضد
هوالحبیب
به من که می‌رسد
نگاهم را می‌دوزم به گل‌های قالی
می‌گویم: «العلم یهتف بالعمل فان اجا…»
زبانم به ادامه‌اش نمی‌چرخد
چرا؟!
یعنی می‌خواستی دستم را رو کنی
می‌خواستی بگویی:
بعد این همه دربه‌دری
نمی‌خواستم سرگرم این چیزها ببینمت
می‌خواستم با خودم باشی
چرا درجا می‌زنی؟!
چرا هر ترم دورتر می‌شوی
پایان نوشت: خدایا عبّدنی لک…
زفاک
25/بهمن/96
هوالحبیب
همیشه حرف زدن راه خوبی برای سبک شدن نیست
باید بیایم صورتم را بگذارم روی سنگ قبرت
باید دانه دانه اشک بریزم
تا آرام شوم
