هوالحق
جهان‌بینی عینک است. عینکی که آدم‌ها به چشم می‌زنند. هنرمند‌ها هم آدمند. هنرمند‌ها هم از پشت همین عینک به دنیا نگاه می‌کنند. دنیا را درک می‌کنند. و نهایتا یافته‌هایشان را بیان می‌کنند با زبان هنر. شاعر‌ها شعر می‌‌گویند. مجسمه‌ساز‌ها مجسمه می‌سازند. نویسنده‌ها داستان و رمان می‌نویسند. نقاش‌ها، نقاشی می‌کشند. خلاصه هر کسی چیزی می‌آفریند. باور کنیم هنر برای هنر یک حرف است نه بیشتر. در عمل، اثر هنری بازتاب جهان‌بینی ماست. توصیف جهان از زبان ما هنرمندها بسته به کیفیت عینکمان دارد. عینک هر چه شفاف‌تر، توصیفش به حقیقت نزدیکتر. باید مواظب این عینک باشیم. نکند کدر ‌شود. آنقدر که حقیقت را واژگون نشان دهد. واژگون درک کند و واژگون بیان کند!