هوالحبیب
توده‌ها دو دسته‌اند؛ خوش‌خیم‌‌هایشان خطری ندارند. رشدشان کند هست. اندام خاصی را درگیر می‌کنند و کاری به بقیه اعضا ندارند. مسلما زودتر درمان می‌شوند؛ اما امان از بدخیم‌ها! هم رشدشان سریع است هم به یک عضو بسنده نمی‌کنند. ریشه می‌دوانند. سخت کار می‌کنند. عضو به عضو جلو می‌آیند. تنها زمانی دست از کار می‌کشند و آرام می‌گیرند که همه بدن را گرفته باشند!
عقل حکم می‌کند به بدخیم‌ها رحم نکرد. آن هم وقتی بیش از هفت دهه ریشه دوانده‌اند! وقتی قرص و دارو و شیمی‌درمانی هم جواب نداده باشد! اینجاست که باید دست به کار شد. باید تیزی چاقو را نشان داد. باید کارشان را یکسره کرد؛ برای همیشه.
می‌دانی رفیق! این روزها در حال یک جراحی تاریخی هستیم. جراحی‌ها درد دارند؛ اما کافی است کمی صبور باشیم!
#نقد #به_قلم_خودم