هوالعزیز

اینکه آدم به تأسی از معصومین خنده و شوخی‌اش را در ماه محرم کم کند زیاد برایم تازگی نداشت. نکته نشنیده حرف‌های “ابراهیمی” این بود: حاضر نباشی با لباس عزای امام حسین(ع) به دستشویی بروی! نمونه‌ای از ادب حضور شهید “محمد خانی” در برابر امامش(ع). نکته‌ای ریز اما قابل تأمل. باز این شعر حافظ در ذهنم ضرب گرفته:"طفیلِ هستی عشق‌اند آدمی و پری/ ارادتی بنما تا سعادتی ببری…"حس می‌کنم محرم پا تند کرده مثل این روزهای کوتاه پاییزی. دارد از کنارم عبور می‌کند آرام و بی‌صدا و من نشسته‌ام و نگاهش می‌کنم. بدون اینکه هیچ کاری انجام بدهم. دلم نمی‌خواهد فرصت‌ها عبور کنند و من دست خالی مانده باشم. دلم نمی‌خواهد اربعین از راه برسد و من باز حسرت به دل مانده باشم.

آقا جان! عنایتی بنما …

17/مهر/96