هوالحبیب دم رفتن بود. دلم شور می‌زد. اما کاری از دستم برنمی‌آمد. دلم می‌گفت نه اما زبانم راه نمی‌برد. همه خداحفظی کردند. من هم. روسری سفید صورت پر چین و چروکت را قاب گرفته بود. چهره‌ات زردتر از همیشه به نظر می‌رسید. پیراهن گل‌گلی به تنت زار می‌زد. بغلت… بیشتر »