هوالحبیب
انگار کسی حواسش نیست. کسی نمی‌داند فنرها با اینکه روح ندارند. عاطفه و احساس هم ندارند. باز تا زمان خاصی فشرده می‌شوند. وقتی فشار از حد آستانه‌شان رد شد. وقتی کاسه صبرشان لبریز شد؛ از جا درمی‌روند. آن وقت همه فشارهای فروخورده را بیرون می‌ریزند.
اما توقع دارند تو که انسانی، روح داری، عاطفه و احساس داری، در برابر کنش‌های بی‌جا، دم نزنی. فقط فشرده شوی؛ حتی بهتر و بیشتر از یک فنر، این منصفانه هست؟