هوالحبیب

دلم می‌خواست جای تو باشم

تویی که این مسیر رویایی را طی می‌کنی

از کنار فواره‌های آب می‌گذری

ریه‌هایت را از اکسیژن ناب چنار‌ها پر می‎کنی

به روی رُزها سلام می‌دهی

دست نوازشی روی گل انارهای نورس می‌کشی

و بعد خود را به دنیای کتاب می‌رسانی

و در واژه‌ها غرق می‌شوی

هرازگاهی که کسی

 شاید اندازه من بدعنق،

خلوت شاعرانه‌ات را به هم می‌ریزد

با مهر به رویش لبخند می‌زنی

به نشانه احترام مقابلش برمی‌خیزی

و به گرمی راهنمای مشکلاتش می‌شوی

حسودی‌ام می‌شود

به تو

به شغلت

به کیفی که این روزها می‌کنی…