هوالله

خدا در قرآن به خیلی چیزها سوگند یاد می کند

به خورشید با آن همه نور

به شب آنگاه که جهان را می پوشاند

به روز آنگاه که روشن و فروزان می گردد

به صبح آنگاه که نفس تازه می کند

و به قلم و آنچه می نویسد

این هم ترازی یعنی قلم

عظیم است

عزیز است

آنقدر که خدا در کتابش از آن یاد کرده

و یک سهم از سوره هایش را به آن بخشیده

پس واژه ها جان دارند

نفس می کشند

و مهمتر اینکه حق دارند

و قلم رسول است

آنگاه که می نویسد

پس باید اندازه خورشید نورافشانی کند

به قاعده صبح تازگی ببخشد

و اندازه شب به اندیشه وادارد

من ایمان دارم

پس از این باب می نویسم

باشد که هدایت یابیم

به راهی که صراط است

و انتهایش بهشت برین

اگر خدا بخواهد