هوالحبیب
دانه‌های مروارید
که نشانه عشق بی دریغ توست
از روی گونه‌هایت می لغزد
و در سیاهی چادرت گم می‌شود
چقدر سوز دارد دلت…
به تو غبطه می‌خورم
به مظلومیت چشم‌هایت
به بزرگی دلت
و به سرخی خونت
که در راه دین ریخته می‌شود
روسپيدها
نظر از: طوباي محبت [عضو]
خوشا به سعادتشان.
چه لیاقتی داشتند و دارند.
پاسخ از: زفاک [عضو]
سلام
بله واقعا
فرم در حال بارگذاری ...
