هوالحبیب
هر کسی در حال خودش به سر می‌برد
من، دم ورودی می‌ایستم
سرم را خم می‌کنم
و لب‌هایم را می‌رسانم به پارچه ساتن سبز رنگی
که روی قبر را پوشانده
این اندازه قرب برای من بعید است
دلم سرشار آرامش است
کاش کمی عقلم برسد
به درک عنایت‌های این روزهایتان
کاش کمی آدم بشوم…
