هوالحبیب

نه اینکه نسبتی با تو داشته باشم

اما همیشه خودم را یکی از نزدیکانت می‌دیدم

یکی از همان‌هایی که منتظرند

یکی از همان‌هایی که شب‌ و روز ندارند

و چشم به راه یک حرفند

اگر بدانی چقدر سخت است چشم انتظاری

اگر بدانی چقدر تلخ هست معلق بودن بین مرگ و زندگی

اگر بدانی چقدر گزنده هست زبان آدم‌ها

راستی می‌دانی…؟

می‌دانم..

می‌دانی…

بهتر از من

بهتر از همه آن‌هایی که منتظرند…