دستار را روی کله بی‌مویش جابه‌جا می‌کند. با خودش می‌گوید:«این وقت روز یعنی کیه؟!» به زحمت خودش را از روی نیمکت چوبی بلند می‌کند و دم در می‌رساند. در که روی پاشنه می‌چرخد؛ نگاهش روی بچه‌ها میخکوب می‌شود. یک گله بچه قدونیم قد. لباس‌های بلند بلوچی به تنشان… بیشتر »

هوالحبیب اوج می‌گیری مثل بادبادکی در دست باد و من به دنبالت مثل پسرکی سربه‌راه کشیده می‌شوم بی‌اختیار… بیشتر »